Patrzeć w tym samym kierunku

Idzie przez środek sali w kształcie statku i wiem, że siądzie koło mnie i zapyta "jak jest" patrząc na mnie czułym zielonym okiem. I zgodnie z prawdą odpowiem "dobrze", bo każdą cząstką siebie tak czuję.

Bo jesteśmy razem.Mała Langusta jest królową parkietu, biega wesoło z podskakującym kitkiem obtańcowując wszystkich a z wielkim upodobaniem Adrianowego brata.

A my spontanicznie weźmiemy się za rękę pójdziemy na parkiet i raz po raz zapomnimy się w tańcu.A później zatańczymy wolnego blisko, najbliżej.

Rozmawiam  z jego Tatą i nie mogę znaleźć słów by mu podziękować.Udał mu się syn, naprawdę.Przyszło mi tylko do głowy proste "cieszę się ", ale tylko ja wiem ile pod tym się kryje.

Zyskał w moich oczach tyle, że czasem myślę że bardziej się nie da, że to jest po prostu niemożliwe.

I wiem jak bardzo dobrze robią nam takie wieczory ja ten, jaki to renesans i odświeżenie.

To wszystko co jest dziś przyszło spokojnie, nieponaglane.

Zaskakujesz mnie codziennie i od nowa.

Chcę budować właśnie z Tobą.

-